วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2552
ทำบุญที่บ้านเด็กพิการซ้ำซ้อน โรงเรียนศรีสังวาลย์
วันนี้บริษัทได้รวบรวมของที่ต้องการบริจาคให้น้อง ๆ ที่บ้านเด็กพิการซ้ำซ้อน     โรงเรียนศรีสังวาลย์ จังหวัดนนทบุรี (ตั้งอยู่ตรงข้ามกับวัดชลประทาน) เหมาะเจาะพอดี เพราะวันนี้ ที่บ้านเด็กเค้าจัดงานวันเด็กกันพอดี สนุกสนาน พวกเด็กมีความสุขมาก ร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส แม้ว่าแดดจะร้อน ก็ไม่ทำให้ย่อท้อ ... บทเพลงที่พี่ ๆ นักเรียนรุ่นใหญ่ ขับร้องกันอยู่บนเวทีสร้างความสนุกสนานกันตลอดงาน
บรรยากาศในงาน มีผู้ใจบุญนำอาหาร และขนม พร้อมของแจกมากมายมาให้น้อง ๆ แต่ที่ต้องสะดุด ... และอยากจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกันก็คือ เด็กชายกุ้ง (น้องชายในภาพ) น้องกุ้งอายุ 13 ปี เพิ่งผ่านการผ่าตัดมา เรียกได้ว่า เพิ่งเริ่มหัดเดิน ... ดังนั้นน้องจะมีความสุขมากในทุกก้าวย่างที่น้องได้เดิน ... เสียงคุณครูพี่เลี้ยง ประกาศว่า ถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันแล้ว เด็กหลายคนเข็นรถส่วนตัว / รถประจำตำแหน่ง กันมุ่งหน้าที่โรงอาหาร .... เด็กหลายต่อหลายคนแซงหน้าน้องกุ้งไปอย่างเนียน ๆ แต่กุ้ง ไม่วิตกกังวล ค่อย ๆ ใช้อุปกรณ์คู่ใจ คือ ไม้เท้าสีฟ้า อย่างบรรจง เพื่อพยุงร่างของเค้าสู่โรงอาหาร ... กุ้งต้องหยุดเพื่อพักเหนื่อย ก่อนก้าวเดินต่อไป และระหว่างทาง กุ้งก็หกล้ม พวกเราช่วยกันพยุงกุ้งขี้น และเค้าก็เดินต่อด้วยตัวเอง
มองได้เหมือนชีวิตของเราทุกคน ทุกคนมีสะดุด มีพลาด มีหกล้มบาง แต่เราอาจจะไม่มีคนประคองให้ลุกขึ้น หรือมีคนคอยยื่นมือช่วย เมื่อเรายืนได้แล้ว เราก็ต้องเดินต่อไป ด้วยตัวเราเอง .... เช่นเดียวกับกุ้ง ซึ่งน้องจะไม่ขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง เพราะคนรอบข้าง รวมถึงพวกเราที่มากันวันนี้ ไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดชีวิต ชีวิตของน้อง น้องต้องเดินด้วยตัวเอง .... น้องจึงมีความพยายามก้าวเดินด้วยตัวเอง จนถึงโรงอาหาร ... แม้ความหิว และความเหนื่อยล้า ที่เป็นอุปสรรคต่อการก้าวเดินของกุ้ง และกุ้งก็ไม่ละความพยายาม ทั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะความหอมของอาหารและเสียงท้องร้องของกุ้ง เป็นแรงผลักดันให้กุ้งก้าวต่อไป .....
        ในที่สุด กุ้งก็ได้เดินมาถึงโต๊ะอาหารประจำของน้อง พวกเราก็เตรียมน้ำ และก๋วยเตี๋ยวไก่เป็นรางวัลแห่งความสำเร็จของกุ้ง ... ใบหน้าของกุ้งเต็มไปด้วยเหงื่อ ... แต่ยังคงมีรอยยิ้มแห่งความสุขประกอบด้วยทุกครั้งไป ....
        พวกเราดีใจที่ได้เห็นความสู้ชีวิตของกุ้ง ... เราต้องกลับมามองชีวิตของตัวเอง และทุกครั้งที่เราท้อแท้ หมดหวัง เราต้องหันกลับมามองกุ้ง ว่าชีวิตกุ้งยังไม่ยอมหมดหวัง แล้วเราจะไม่สู้ต่อไปเหมือนกุ้งรีไง .......

จากคุณ Princess / 19 มกราคม 2552